6 studenten van de Universiteit van Groningen doen onderzoek naar kracht van zang gebruikt tijdens sjamanistische rituelen en bezoeken de Nederlandse sjamaan Martin Adolfsen.


6 students from the University of Groningen research the power of speech in shamanic ritual and visit Dutch shaman Martin Adolfsen to try it out themselves.

Met vrijwel alle soorten hoofdpijn, bij rugklachten en vele andere fysieke klachten kun je heel goed bij mij terecht. Met mijn manier van werken ervaar je soms al na één behandeling – en anders na enkele – verbetering. En met mijn medische achtergrond kan ik daarbij ook ‘over grenzen’ heen kijken: ik ken de werking en effecten van veel medicijnen en reguliere behandelingen en heb een mooi netwerk van deskundigen om me heen, waar ik je graag naar doorverwijs als dat in jouw belang is.

Mijn behandelingen kunnen prima naast conventionele methoden worden toegepast; ze ondersteunen/bekrachtigen deze meestal, conflicteren niet (en de uitzonderingen daarop zijn mij bekend). Ook kan een healing worden ingezet om het herstelproces (b.v. na chemo/bestraling) te bespoedigen en te versterken. Voor meer informatie bel me gerust.

Eigenlijk is er geen reden te bedenken om niet voor een healing bij me te komen, maar vooral als je met gevoelens, gedachten en gedrag zit waar je niet zo 1-2-3 uitkomt, is een sjamanistische healing een van de beste opties die je hebt. Door de werking op de diepste niveaus kan ik je helpen met zware gevoelens (zoals depressie), met waanideeën en psychoses en met vele andere lichamelijke, emotionele en psychische problemen. Onder ‘aanbod / persoonlijk’ lees je van twee jongemannen hun ervaringen met mijn wijze van begeleiden (van ‘had geen zin meer in het leven’ tot ‘mijn gedachten en depressieve gevoelens zijn vele malen minder geworden’)

Behalve sjamaan ben ik ook fervent musicus. Ik heb mijn eigen gitaarschool in Oldenzaal, heb in vele bands gespeeld en doe dat nog bij gelegenheid.

Ook maak ik mijn eigen nummers, zoals: wishfull thinking – Martin Adolfsen

Onderstaand het artikel dat begin juni over mij in de Tubantia heeft gestaan / auteur is Stephan Scheper

Martin Adolfsen: „Ik ben God niet, ik kan alleen het knopje omzetten waardoor het probleem er niet meer zo toe doet.”

Het gebeurde toen hij met een nicht van zijn ex-vrouw de afwas deed in Heesch. „Opeens hoorde zij een stem in haar hoofd. Ze moest mij zeggen dat ik een sjamaan was. Ik kende het woord niet eens en ben ook absoluut niet spiritueel. Dus heb ik thuis als eerste de betekenis van het woord sjamaan opgezocht. Een sjamaan zou je een soort leermeester voor het spirituele pad kunnen noemen. De hele avond en de hele nacht heb ik op internet gelezen over het sjamanisme. Het was net alsof ik mijn eigen verhaal las, alsof dit allemaal speciaal voor mij geschreven was! Kippenvel, de hele avond door. Maar de volgende dag was nog vreemder. Alles wat ik aan informatie had opgeslagen, was verdwenen en niet meer terug te vinden in mijn computer.”

Tien jaar na dato kan Martin Adolfsen (56) nog steeds geen verklaring geven voor hetgeen er in die Brabantse keuken en vervolgens in zijn pc gebeurde. Maar de boodschap kwam wel over. Hij meldde zich bij een klooster in België, waar AbHabib Abbah hem wegwijs maakte in de wondere wereld van het sjamanisme. „Het is geen reiki en heeft ook niets uit te staan met new age. Sjamanisme is een manier van leven. Alles draait om overgave, devotie en vertrouwen. Abbah leerde me ook te reizen. 3D-leven, op meerdere plekken tegelijk te zijn. Als ik mijn ogen sluit, kan ik naar Tahiti ‘reizen’, daar in de zee zwemmen en de wuivende palmen voelen. Stel dat iemand daarna over mijn arm zou likken, dan proeft hij het zout van de zee. En het kan ook zijn dat iemand me daar heeft gezien. Of mensen me geloven of niet, is helemaal niet belangrijk. Trouwens, als ik me daar iets van aan moet trekken, kom ik niet meer aan mijn eigen leven toe.”

Martin Adolfsen uit Oldenzaal, sjamaan maar ook gitaarleraar. Zijn vader was accountant bij Wellink Touwslagerij, moeder werkte in de verpleging. Na de lagere school volgde hij een driejarige bakkersopleiding (‘brood en banket’) in Enschede. „Onze buurman zat in de zeevaart, hij was bakker aan boord. Hij ging de hele wereld over. Ik sprak veel met hem over zijn avonturen. Dat wilde ik ook, de hele wereld over!”

Na anderhalf jaar als bakker te hebben gewerkt, werd hij ‘getroffen door het – inmiddels kwaadaardige – virus van de gezondheidszorg’. Adolfsen liep een jaar proefstage op de LosserHof. Om vervolgens over te stappen naar het conservatorium, waar hij afstudeerde als gitaardocent. „De eerste lessen kreeg ik nog van mijn vader die in een dixielandorkest speelde.”

Toch bleef de zorg trekken. Adolfsen vertrok naar Rotterdam waar hij een baan vond in de psychiatrie. Na tussenstops in Warnsveld en Enschede (Helmerzijde) belandde hij in de tbs-kliniek in Rekken. Een instelling waar hij z’n draai niet kon vinden. „Ik wil samenwerken, niet vanuit een machtspositie.” De Oldenzaler keerde terug naar Warnsveld waar hij meehielp bij het ontwikkelen van een behandelprogramma voor psychiatrische thuiszorg. De nieuwe aanpak was volgens hem zo’n succes dat het landelijk navolging kreeg.

Kritisch is hij over de zorg van nu: „Die is heel erg ziek en volledig gebaseerd op angst. Als verpleegkundige moet je elke handeling verantwoorden. Er is geen vrijheid om zelfstandig te functioneren en je eigen kwaliteiten in te zetten. Heb je ergens een andere kijk op? Dan ben je niet geschikt en misschien wel een gevaar voor de gezondheidszorg.” Dat het sjamanisme op zijn pad kwam, is geen toeval. „Die 35 jaren die ik in de zorg heb gewerkt, waren een vooropleiding voor wat ik nu doe. Sjamaan zijn en gitaarles geven, is hetzelfde. Het gaat allebei om gevoel. Veel van mijn gitaarleerlingen komen ook in de yurt (Mongoolse nomadentent, red.). Want wie worstelt er niet met zijn eigen leven? Veel mensen staan niet bij zichzelf; ze zijn alleen maar bezig om anderen te Heel erg verkeerd, dan loop je vast. Het gaat erom wat jij nou eigenlijk wilt. Als het leven niet om jou ging, was er wel iemand anders voor jou geboren. Wil je iets voor een ander betekenen, dan moet je eerst voor jezelf zorgen.”

Als sjamaan heeft hij een goedlopende praktijk weten op te bouwen met klanten uit binnen- en buitenland. Met FC Twente is hij in gesprek over een functie als mental coach voor de jeugd. Regionale begrafenisondernemers heeft hij gewezen op de ritepassages die hij uitvoert. „Door het verdriet van de nabestaanden vindt de ziel van een overledene het soms moeilijk om over te gaan. Bij een ritepassage ga ik naast de kist staan, doe een ritueel, brand wat kruiden, trommel, zing en schrijf daar ook een tekst bij. Zo begeleid je de ziel naar boven. Zodat hij niet heen en weer stuitert. Bij François Peters heb ik dat ook gedaan. Zijn familie vond het geweldig.”

„Ik ben God niet”, benadrukt Adolfsen. „Ik kan alleen het knopje omzetten waardoor het probleem er niet meer zo toedoet. 99 procent van de wereldbevolking is bezig met dingen die niet relevant zijn. Ik leer mensen wat wel relevant is. Iedereen heeft problemen. Die mogen er zijn, maar je moet er geen last van hebben. Je moet de tijd nemen om het te verwerken. Hoe pas je het leven op jezelf toe, dat leer ik de mensen. We weten precies hoe het bij een ander moet. Waar het om gaat, is dat je in een acceptatie van jezelf komt.”

Hij moet iedereen teleurstellen die nu de indruk heeft dat Martin Adolfsen een ‘zweverig zen-type’ is: „Ik ben daar zelfs een beetje wars van. Medium? Waar haal je de arrogantie vandaan om jezelf zo te noemen? Ik vraag me al jaren niet meer af hoe het werkt. Dan blijf ik me de hele dag verwonderen. Dit is wie ik ben, ik heb het wel gevonden. Vroeger stapte ik als een jonge god de AH in en verliet ik de winkel als een oud wrak. Nu laat ik het wegstromen.”

„Een poosje geleden stapte ik op de fiets om shag te halen bij een snackbar. Op de terugweg kom ik op de Denekamperstraat een vrouw tegen in de auto. In een honderdste van een seconde zag ik haar hele geschiedenis, alle ellende die ze had meegemaakt. Het liet me niet los en ik ben daarna op zoek gegaan naar de vrouw. Toen ik haar eindelijk had gevonden en haar vertelde wat me toen was overkomen, viel haar mond echt open. Het klopte allemaal precies.”

Na een jarenlange ‘vooropleiding’ in de zorg werd Martin Adolfsen sjamaan. Hij ziet zichzelf niet als een zweverig zen-type. ‘Ik leer mensen hoe ze het leven op zichzelf kunnen toepassen.’

Als het leven niet om jou ging, was er echt wel iemand anders voor jou geboren.